ตอนที่ 1 แรกพบ
1 ปิงเกอมาแล้ว!!
โดย: 张美艺。[2hang Meiyi]
Fanfiction:人渣反派自救系统。ตัวร้าย อย่างข้า จะหนีเอาตัวรอดยังไงดี?
คู่ ถั่วปิงเหอ (ปิงเม่ย) x เสิ่นชิงชิว x ลั่วปิงเหอ
(ปิงเกอ) (3P)
1.
ถั่วปิงเหอ หรือปิงเกอผู้นั้น จากไปอย่างไม่ยิน ยอม เขาใช้ชินหมัวผ่ากลับมิติเดิมของตนอย่างรู้สึกไม่ ยินยอมพร้อมใจแม้แต่น้อย เหตุใดกัน? เพราะเหตุ ใด?
ทั้งที่ข้ากับเขาก็เป็นลั่วปิงเหอเหมือนกัน แต่ถั่วปิงเหอคนนั้น กลับได้รับการเอาใจใส่อย่างดี ทั้ง ยังได้รับความเป็นห่วงเป็นใยจากคนที่เขาฆ่าทิ้งไปก่อน หน้านี้อย่าง “เสิ่นชิงชิว” ตอนที่ไปเขาเซียนซูเฟิงก็ได้หนังสือหลงหยางมาเล่มสองเล่ม เมื่อเปิดอ่านจึงรู้สึก ว่าเป็นเรื่องสนุกทว่าก็ชวนให้ขนลุกยิ่ง การกระทำก่อน หน้านี้เขาได้รับจากผู้เป็นอาจารย์ที่ไม่ใช่อาจารย์ตัว จริงของเขาคนนั้นยังตราตรึงอยู่ในห้วงลึกของหัวใจ เกิดเป็นความอิจฉาในบางอย่างขึ้นมาเป็นระลอก เล็กๆ
พลันเมื่อกวาดสายตามองไปในห้องของตน แม้ ตอนนี้จะหรูหรา ดูดีแค่ไหน แต่ในใจกลับรู้สึกว่าง เปล่าอย่างยิ่ง เขาควรจะไปหาหญิงงามชักคนมาเสพ สม หรือระบายอารมณ์ใคร่ให้ตัวเองอย่างที่เคยทำ แต่ ในหัวเขาตอนนี้กลับนึกถึงแต่ซือจุนผู้อ่อนโยนท่านนั้น
ถั่วปิงเหอยกมืองามของตนขึ้นลูบอกและริมฝี ปากตัวเองอย่างไม่รู้ตัว ไม่อาจลืมสัมผัสที่ตนได้มอบ ให้คนผู้นั้นไปจากความช้ำชองของตัวเอง ร่างกาย หญิงสาวคนใดเขาก็สัมผัสมาหมด กลับเป็นร่างกาย ของเสิ่นชิงชิวผู้นั้นที่เขาสัมผัสเพียงครั้งเดียว แต่จำได้ แทบทุกกระเบียดนิ้วเสียอย่างนั้น ไม่เคยคิดเลยว่าร่าง กายของบุรุษจะสามารถทำให้เขาพึงพอใจได้เช่นนั้นมา ก่อน พลอยให้เกิดอารมณ์รักอยากสัมผัสมากขึ้นกว่า เดิมเข้าไปอีก
ถั่วปิงเหอไม่เคยมีความรู้สึกนึกคิด คะนึงหาผู้ใด ได้มากมายเท่านี้มาก่อน แม้กระทั่งพ่อแม่ที่แท้จริงของตน ทว่าเมื่อไปยังอีกมิติแล้วได้กลับมาอีกครั้ง กลับรู้สึกได้ว่าตนยังมีหัวใจและความรู้สึกอยู่บ้าง และ มันยิ่งทวีความเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แม้จะเป็นเพียงแค่วัน เดียวที่เขาได้พบ กลับไม่มีวันไหนเลยที่ไม่คิดถึงเงาร่าง ของเสิ่นชิงชิวผู้นั้น นึกแล้วก็อิจฉายิ่ง ถั่วปิงเหอผู้นั้น ช่างมีจิตใจ อารมณ์ความรู้สึกมากมายจนน่าฆ่าทิ้ง นัก!
ลั่วปิงเหอที่เกิดอาการเหม่อลอยเช่นนี้ ไม่เคย ปรากฏต่อสายตาของหญิงสาวเป็นร้อยๆ ในฮาเร็ม ของเขามาก่อน ทั้งยังไม่แวะไปหาหญิงคนใดเลยมา หลายวัน จนทำให้หลายๆ คนต้องมาแอบเมียงมอง ชะเง้อมองอยู่หน้าเรือนเขาบ่อยๆ หากเป็นลั่วปิงเหอที่ ไม่ได้พบกับเสิ่นชิงชิวผู้นั้น คงจะยังตระเวนไปทั่วทุก ทิศเพื่อเสพสมกับหญิงงามในคอลเลคชั่นของตัวเอง นานแล้ว ลั่วปิงเหอในตอนนี้ รู้สึกอยากได้อาจารย์คน นั้นขึ้นมาเสียอย่างนั้น อย่างไรเขาก็เป็นถึงจอมมารรุ่น ที่สอง ผู้รวมสองภพไว้ด้วยกัน เหตุใดที่สิ่งที่เขาอยาก ได้ถึงจะไม่ได้มาเล่า?
คิดได้ดังนั้น ชายหนุ่มก็คว้ากระบี่ชินหมัวของ ตน ฟันฉับเข้ากลางอากาศเบาๆ เปิดทางให้ตัวเอง กลับไปอีกมิติที่ได้หลงไปนั่นอีกครั้ง จุดหมายปลาย ทางของเขาคือ ที่ที่ลั่วปิงเหออยู่ อย่างไม่ต้องสงสัย!ทว่าพอเปิดทางมายังโลกนี้อีกครั้ง กลับไม่พบ คนที่อยากพบ แต่ดันพบคนที่เขากะจะฟาดให้หล่นลง ไปในมิติของตัวเองเสียอย่างนั้น!
“เจ้า! ไอ้หมาพันทางป่าเถื่อน! กลับมาอีก ทำไม?” ลั่วปิงเหอขมวดคิ้ว เขาในตอนนี้นั่งอยู่ในห้อง หนังสือ จัดการงานเอกสารวุ่นวาย ได้ยินเสียงเหมือน กระบี่แหวกอากาศออกมาจากด้านข้างตนก็ลุกขึ้นตั้ง ท่าเตรียมกำจัดคนอยู่ก่อนแล้ว ทั้งยังถอยออกมาเสีย ไกลลิบเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายมีโอกาสผลักเขาเข้าไปในมิติ นั้นได้อีก
“ว่าข้าเป็นไอ้หมาพันทางป่าเถื่อน เจ้าก็คือข้า ข้า ก็คือเจ้า เช่นนี้ไม่เรียกตบหน้าตัวเองหรอกหรือ?” ถั่วปิง...ปิงเกอก็แล้วกัน คิ้วกระตุกอย่างขัดในอารมณ์
“เรื่องของข้า! เจ้าจะมาพาตัวซือจุนของข้าไปใช่ หรือไม่ ถึงได้เสนอหน้ามาถึงนี่เนี่ย?!” ลั่วปิงเหอถาม ได้ถูกจุด จี้ใจดำคนอย่างแรง แน่นอนว่าปิงเกอผู้นี้ คิดเช่นนั้นแหละ สมกับเป็นตัวข้าจริงๆ รู้ใจกันดีเหลือ เกิน
“ซือจุนของเจ้า ก็เป็นของข้า เหตุใดข้าจะพาเขาไปด้วยมิได้เล่า?” เขาถาม
“แล้วซือจุนของเจ้าเล่า ไปไหนเสีย?” คราวที่ผลัก เขาเข้าไปอีกโลกเป็นเขาที่หาซือจุนไม่พบ ไม่รู้ไปอยู่ ไหน ถามใครก็เอาแต่ทำหน้าแปลกประหลาดทั้งสิ้น ไม่มีใครบอกอะไรเขาซักอย่าง เขาจึงต้องหาทางอย่าง ยากลำบากกว่าจะกลับมาที่โลกของตนได้
“เขา...ตายไปแล้ว” ปิงเกอตอบเบาๆ พลันหลบ สายตาถั่วปิงเหอ เขาไม่ได้รู้สึกผิดอะไรที่กำจัดเสิ่นชิง ชิวในโลกของตัวเอง แต่กลับรู้สึกไม่กล้ามองหน้าเจ้านี่ เท่าใดนัก ถั่วปิงเหอในโลกนี้คงจะได้รับการเอาใจใส่ และมีชีวิตที่ดีกว่าเขามากนัก จึงได้มีนิสัยเช่นนี้ ต่าง กับเขาอย่างสิ้นเชิง กลับเป็นเขาที่รู้สึกละอายต่อตัวเอง ในโลกนี้ไปเสียอย่างนั้นแหละ!
“ข้าก็เคยทำชื่อจุนของข้าตายเหมือนกัน...” พอได้
ยินดังนั้น แล้วเห็นท่าทีละอายใจของปิงเกอแล้ว
ถั่วปิงเหอถึงได้ลดการระวังตัวลงเล็กน้อย คิดถึงตอน
ที่ชื่อจุนระเบิดพลังทิพย์เพื่อช่วยเหลือเขาที่ถูกชินหม้ว
ครอบงำในครั้งนั้นทีไร ก็ทำให้เขาปวดใจมากจนไม่
อยากมีชีวิตอยู่ทุกที แต่ยังไงก็ดีกว่าลั่วปิงเหอผู้นี้อยู่